Przysłona fotograficzna (używa się tez określenia „przesłona’’ )to mechaniczna część obiektywu składająca się z nachodzących na siebie, wyprofilowanych blaszek – „listków’’. Stosowana najczęściej w obiektywach fotograficznych i obiektywach kamer filmowych.
Zadanie przysłony to regulacja ilości światła przechodzącej przez obiektyw i padającej na element światłoczuły (matrycę lub film). Jest więc jednym z elementów decydujących o naświetleniu zdjęcia. Stopień otwarcia przysłony określany jest za pomocą litery F i liczby przysłony na przykład f2,8. Im owa wartość wyższa, tym przysłona przepuszcza mniej światła do obiektywu. Jest odwrotnie proporcjonalna do wielkości otworu względnego obiektywu, co oznacza, że większa liczba przysłony oznacza mniejszą ilość przepuszczanego światła.
Główne wartości przysłony to:
1,0; 1,4; 2,0; 2,8; 4,0; 5,6; 8,0; 11,0; 16,0; 22,0 32.0, 45.0, 64.0
Im niższa jest wartość przysłony tym obiektyw jest jaśniejszy. Przysłona poza regulacją stopnia naświetlenia zdjęcia wpływa także na głębię ostrości – obszar na zdjęciu, w którym wszystkie elementy są ostre. Im większą ustawimy przysłonę tym większą uzyskamy głębię ostrości, ale również zatrzymamy więcej światła, więc musimy to zrekompensować dłuższym czasem naświetlania lub większą czułością ISO. Duża głębia ostrości przydatna jest przy robieniu zdjęć krajobrazów, oddalonych obiektów, używa się wtedy dużej przysłony; przy zdjęciach typu portret, zbliżenia należy używać niskiej przysłony, co zmniejsza głębię ostrości i sprawia, że pierwszy plan jest ostry, a tło jest lekko rozmyte.
Liczba listków przysłony i stopień jej otwarcia, bądź zamknięcia, mają wpływ na kształt bokeh.